Deze film is gebaseerd op het gelijknamige boek A Bridge Too Far van Cornelius Ryan dat in 1974 werd uitgebracht, dertig jaar na Operatie Market Garden. Het boek liet zich lezen als een filmscenario en werd meteen een bestseller: dit waren redenen voor Hollywood-producer Joseph E. Levine om de filmrechten te kopen. Levine reist binnen een jaar naar Arnhem en komt daar tot de conclusie dat van de oorspronkelijke situatie rond de brug niets meer over is; wél komt hij bij de IJssel in Deventer, zo'n 35 kilometer verderop, een gelijksoortige brug tegen met een omgeving die zich gemakkelijk leent voor de productie van een film. Slechts één flatgebouw staat in de weg, maar op een grote parkeerplaats langs het talud van de brug is het mogelijk om de Arnhemse villa's na te bouwen waar majoor John Frost in 1944 met zijn manschappen voor vier dagen standhield. De verderop gelegen wijk Noordenbergkwartier ziet er vervallen uit, waardoor het eveneens geschikt is als decor voor de film. Vanwege de slechte economische situatie die in de jaren zeventig heerste, staan er in Deventer op veel plaatsen gebouwen en fabriekshallen leeg, die kunnen worden gebruikt als bouwplaats voor decorstukken en de opslag van andere filmattributen. Levine besluit in 1976 samen met regisseur Richard Attenborough dat Deventer de ideale filmlocatie is en enkele dagen later meldt de New York Times dat de film "A Bridge Too Far" zal worden opgenomen in "a sleepy Dutch town on the IJssel river".
Voor de film waren duizenden figuranten nodig. Er was vooral behoefte aan jonge mannen die de tienduizenden soldaten konden vertegenwoordigen, maar ook was er vraag naar baby's, kinderen, volwassenen, ouderen en gehandicapten. In totaal stonden er ruim 3200 mensen ingeschreven die per tien uur 68 gulden kregen; elk uur daarna kwam daar 10 gulden bij. Studenten die meededen konden op die manier wat extra geld verdienen. Het filmen begon op 26 april 1976 en duurde ongeveer een half jaar, tot in oktober. De belangstelling voor een bezoek aan Deventer nam hierna toe, waardoor de politie soms moest ingrijpen. Ook bezochten leden van het Koninklijk Huis geregeld de set, waaronder Pieter van Vollenhoven, Prins Claus en Prins Bernhard. Deventer heeft grote voordelen gehad van de filmopnamen: vermoedelijk heeft het de stad 5 miljoen dollar opgebracht.