Roto Smeets
Vijf regionale tijdschriften laat hij drukken bij De Nederlandsche Rotogravure maatschappij in Leiden. Maar hij wil niet alleen uitgeven, hij wil ook zelf drukken. Hij benadert daartoe vakmensen en zoekt een locatie in het oosten des lands. In Zwolle en Apeldoorn lukt het niet goed, in Diepenveen wel, maar als de materialen op de bouwplaats liggen, blijft de vergunning uit.
De gemeente Deventer heeft echter direct een terrein aan de Industrieweg beschikbaar: de aannemer kan meteen aan het werk. Op 31 januari 1931 opent wethouder Berends het gebouw van De N.V. Nederlandsche Diepdruk Inrichting (N.D.I.men begint er met 23 werknemers. Piet van de Griend is directeur en nog steeds uitgever,
Zijn broer Willem eindredacteur en diens dochter doet de werving van de advertenties.
In de eerste jaren worden voornamelijk een blad in vijf regionale edities gedrukt: Utrecht en Gelderland in Woord en Beeld, Van Eigen Erf (voor Overijssel), het
Noorden in Woord en Beeld en Fen Fryske Groun (Van Friese Bodem). De totale op- lage is (slechts) 128.000. Acht pagi- na’s gelijk voor alle vijf en acht met een provinciale inhoud.
Al gauw komt er een tweede pers aan de Industrieweg, waarop het humoristische blad Voor Elck wat Wils wordt gedrukt (met daarin ook de radioprogramma’s), ook De Peperbus van de Deventer Radio Centrale en een gratis reclameblad. Ondanks opdrachten voor reclamedrukwerk voor bedrijven en V.V.V.’s loopt de winst terug.
In 1938 verkoopt Van de Griendt zijn bladen en de drukkerij aan uitgeverij de Geïllustreerde Pers, in 1936 opgericht door de gebroeders Teulings, ook uitgevers en drukkers.
Er is in dat jaar ook een lichtpuntje,in die jaren krijgen abonnees van genoemde bladen vaak een of meer gratis bijlagen.
Een daarvan is ‘Margriet, weekblad voor vrouwen en meis- jes’.
Later gaat het als zelfstandig blad een gouden toekomst tegemoet.
Alleen met toestemming van de Duitse bezetter mag drukwerk worden gemaakt.
Omdat de N.D.I weigert propaganda te drukken, houdt de papiertoewijzing in de
loop van 1942 op in 1943 mag de Margriet ook niet meer verschijnen. Met allerlei kunstgrepen (maken van speelgoed, lampjes) houdt men nog dertien mensen aan het werk.
Na de schaarste van de eerste naoorlogse jaren stijgt de omzet van het bedrijf snel boven vooroorlogs peil. Er ontstaat ruimtegebrek en men neemt dan ook in november 1951 een geheel nieuwe drukkerij in gebruik, naar een ontwerp van de Deventer architect Postma. Het is een gebouw in Wederopbouwstijl, met kenmerkende sheddaken, op de hoek van de Hunneperkade en de Mr de Boerlaan.
Ook koopt de NDI een grote Frankenthal diepdrukrotatiepers, de eerste in Nederland na de oorlog.
De hogere snelheid van deze machine maakt het economisch en technisch nodig een aantal regionale bladen samen te voegen tot ‘De week in beeld’, enkele jaren later veranderd in Revu(e). Na de fusie met het Katholiek Nieuwsblad in 1968 is het Nieuwe Revu gaan heten. De oplage verdubbelt daardoor bijna. Dat is ook het geval met Margriet en de daarbij verkrijgbare albums, ook zijn mode en breibladen een groot succes.
En dan komt in 1952 Donald Duck op de markt. Eerst worden twee en een half miljoen stuks gratis verspreid en daarna begint het blad met een oplage van ongeveer 450.000.
En vanaf 1953 volledig in kleur.
In 1960 treedt Piet van de Griendt terug als di- recteur. De waardering van het personeel voor zijn toewijding en manier van leiding geven komt bij het afscheid tot uiting. Hij is nog enige tijd president-commissaris en overlijdt in1966.
In 1964 wordt de NDI onderdeel van de Verenigde Nederlandse Uitgeverijen (VNU), ontstaan uit een fusie van de Geïllustreerde Pers en NV Drukkerij en Uitgeverij De Spaarnestad in Haarlem (de vroegere concurrent). Omdat er binnen de VNU meerdere drukkerijen zijn, worden drukorders onderling uitgewisseld. Zo komen Libelle, EVA (later VIVA) en Beatrijs naar Deventer en gaan het maandblad Avenue, Donald Duck en Pep (jeugdblad, vanaf 1975 Eppo) weg uit de stad. Er is vanaf de jaren ’60 nog een andere ontwikkeling: in de kleinschalige en ambachtelijke organisatie moet een industriële mentaliteit gaan heersen.
Vandaar in1966 de wijziging van de I in NDI: ‘inrichting’ wordt veranderd in ‘industrie’.
Aan het begin van de Industrieweg, tegen- over de Scheepvaartstraat, staat een bedrijfsgebouw, dat in 1981 in gebruik kwam op de plaats van het eerste gebouw waarin de NDI in 1931 begon. Zo zal het bedrijf nog sterk uitbreiden langs de Industrieweg en ook naar achteren toe.
In 1985 maakt VADA in Wageningen (uitgeverij Zomer en Keuning) bekend dat de drukkerij dicht gaat, wegens overcapaciteit op de diep- drukmarkt.
De persen gaan naar Deventer, evenals de VARA-gids en achttien medewerkers. In 1991 moet een van de drie diepdrukkerijen van de VNU sluiten: Etten-Leur, Haarlem of De- venter. De keus valt op de Nederlandsche Roto- gravure Maatschappij te Haarlem.
De VNU meldt in 1993 dat ze zich tot het uitgeven wil beperken.
De grafische tak van het concern gaat naar de Boer Boekhoven Bosch.
Op1 juli 1997 verdwijnt de naam NDI en wordt ‘Roto Smeets Deventer’ de nieuwe naam.
In 1945 wordt weer begonnen met ongeveer 100 werknemers, in de jaren ’70 werken er meer dan 600 mensen bij de NDI, terwijl het huidige Roto Smeets 279 voltijdsbanen telt.
In 2000 en 2001 komen nog een papierhal en een drukkerijhal gereed.
Vanaf het begin in 1931 zijn alle persen genummerd; in 2006 is men toe aan Pers 23, de tweede met een baan- breedte van 3m68...
Het orderpakket bestaat tegenwoordig o.a. uit grote bladen als ANWB Kampioen en Allerhande, maar ook recla- medrukwerk van b.v. Blokker en Karwei. Daarnaast ook buitenlandse tijdschriften, folders en catalogi.
Door de opkomst van digitale drukwerken is het concern opgekocht door een investeringsmaatschappij, nadat men de rendabele onderdelen had leeggetrokken is het in 2019 fallliet gegaan.
Piet van de Griendt geboren in 1899 (Rotterdam) als jongste in een groot welgesteld gezin. Hij gaat net als vier van zijn broers het grafische vak in en wordt eind jaren ’20 eigenaar van de Noord Nederlandsche Uitgevers- maatschappij in Utrecht. Vijf regionale tijdschriften laat hij drukken bij De Nederlandsche Rotogravure maatschappij in Leiden. Maar hij wil niet alleen uitgeven, hij wil ook zelf drukken. Hij benadert daartoe vakmensen en zoekt een locatie in het oosten des lands. In Zwolle en Apeldoorn lukt het niet goed, in Diepenveen wel, maar als de materialen op de bouwplaats liggen, blijft de vergunning uit. De gemeente Deventer heeft echter direct een terrein aan de Industrieweg beschikbaar: de aannemer kan meteen aan het werk. Op 31 januari 1931 opent wethouder Berends het gebouw van De N.V. Nederlandsche Diepdruk Inrichting (N.D.I.men begint er met 23 werknemers. Piet van de Griend is directeur en nog steeds uitgever, Zijn broer Willem eindredacteur en diens dochter doet de werving van de advertenties. In de eerste jaren worden voornamelijk een blad in vijf regionale edities gedrukt: Utrecht en Gelderland in Woord en Beeld, Van Eigen Erf (voor Overijssel), het Noorden in Woord en Beeld en Fen Fryske Groun (Van Friese Bodem). De totale op- lage is (slechts) 128.000. Acht pagi- na’s gelijk voor alle vijf en acht met een provinciale inhoud. Al gauw komt er een tweede pers aan de Industrieweg, waarop het humoristische blad Voor Elck wat Wils wordt gedrukt (met daarin ook de radioprogramma’s), ook De Peperbus van de Deventer Radio Centrale en een gratis reclameblad. Ondanks opdrachten voor reclamedrukwerk voor bedrijven en V.V.V.’s loopt de winst terug. In 1938 verkoopt Van de Griendt zijn bladen en de drukkerij aan uitgeverij de Geïllustreerde Pers, in 1936 opgericht door de gebroeders Teulings, ook uitgevers en drukkers. Er is in dat jaar ook een lichtpuntje,in die jaren krijgen abonnees van genoemde bladen vaak een of meer gratis bijlagen. Een daarvan is ‘Margriet, weekblad voor vrouwen en meis- jes’. Later gaat het als zelfstandig blad een gouden toekomst tegemoet. Alleen met toestemming van de Duitse bezetter mag drukwerk worden gemaakt. Omdat de N.D.I weigert propaganda te drukken, houdt de papiertoewijzing in de loop van 1942 op in 1943 mag de Margriet ook niet meer verschijnen. Met allerlei kunstgrepen (maken van speelgoed, lampjes) houdt men nog dertien mensen aan het werk. Na de schaarste van de eerste naoorlogse jaren stijgt de omzet van het bedrijf snel boven vooroorlogs peil. Er ontstaat ruimtegebrek en men neemt dan ook in november 1951 een geheel nieuwe drukkerij in gebruik, naar een ontwerp van de Deventer architect Postma. Het is een gebouw in Wederopbouwstijl, met kenmerkende sheddaken, op de hoek van de Hunneperkade en de Mr de Boerlaan. Ook koopt de NDI een grote Frankenthal diepdrukrotatiepers, de eerste in Nederland na de oorlog. De hogere snelheid van deze machine maakt het economisch en technisch nodig een aantal regionale bladen samen te voegen tot ‘De week in beeld’, enkele jaren later veranderd in Revu(e). Na de fusie met het Katholiek Nieuwsblad in 1968 is het Nieuwe Revu gaan heten. De oplage verdubbelt daardoor bijna. Dat is ook het geval met Margriet en de daarbij verkrijgbare albums, ook zijn mode en breibladen een groot succes. En dan komt in 1952 Donald Duck op de markt. Eerst worden twee en een half miljoen stuks gratis verspreid en daarna begint het blad met een oplage van ongeveer 450.000. En vanaf 1953 volledig in kleur. In 1960 treedt Piet van de Griendt terug als di- recteur. De waardering van het personeel voor zijn toewijding en manier van leiding geven komt bij het afscheid tot uiting. Hij is nog enige tijd president-commissaris en overlijdt in1966. In 1964 wordt de NDI onderdeel van de Verenigde Nederlandse Uitgeverijen (VNU), ontstaan uit een fusie van de Geïllustreerde Pers en NV Drukkerij en Uitgeverij De Spaarnestad in Haarlem (de vroegere concurrent). Omdat er binnen de VNU meerdere drukkerijen zijn, worden drukorders onderling uitgewisseld. Zo komen Libelle, EVA (later VIVA) en Beatrijs naar Deventer en gaan het maandblad Avenue, Donald Duck en Pep (jeugdblad, vanaf 1975 Eppo) weg uit de stad. Er is vanaf de jaren ’60 nog een andere ontwikkeling: in de kleinschalige en ambachtelijke organisatie moet een industriële mentaliteit gaan heersen. Vandaar in1966 de wijziging van de I in NDI: ‘inrichting’ wordt veranderd in ‘industrie’. Aan het begin van de Industrieweg, tegen- over de Scheepvaartstraat, staat een bedrijfsgebouw, dat in 1981 in gebruik kwam op de plaats van het eerste gebouw waarin de NDI in 1931 begon. Zo zal het bedrijf nog sterk uitbreiden langs de Industrieweg en ook naar achteren toe. In 1985 maakt VADA in Wageningen (uitgeverij Zomer en Keuning) bekend dat de drukkerij dicht gaat, wegens overcapaciteit op de diep- drukmarkt. De persen gaan naar Deventer, evenals de VARA-gids en achttien medewerkers. In 1991 moet een van de drie diepdrukkerijen van de VNU sluiten: Etten-Leur, Haarlem of De- venter. De keus valt op de Nederlandsche Roto- gravure Maatschappij te Haarlem. De VNU meldt in 1993 dat ze zich tot het uitgeven wil beperken. De grafische tak van het concern gaat naar de Boer Boekhoven Bosch. Op1 juli 1997 verdwijnt de naam NDI en wordt ‘Roto Smeets Deventer’ de nieuwe naam. In 1945 wordt weer begonnen met ongeveer 100 werknemers, in de jaren ’70 werken er meer dan 600 mensen bij de NDI, terwijl het huidige Roto Smeets 279 voltijdsbanen telt. In 2000 en 2001 komen nog een papierhal en een drukkerijhal gereed. Vanaf het begin in 1931 zijn alle persen genummerd; in 2006 is men toe aan Pers 23, de tweede met een baan- breedte van 3m68... Het orderpakket bestaat tegenwoordig o.a. uit grote bladen als ANWB Kampioen en Allerhande, maar ook recla- medrukwerk van b.v. Blokker en Karwei. Daarnaast ook buitenlandse tijdschriften, folders en catalogi. Door de opkomst van digitale drukwerken is het concern opgekocht door een investeringsmaatschappij, nadat men de rendabele onderdelen had leeggetrokken is het in 2019 fallliet gegaan.
Margriet van April 1950
Personeelbestand ongeveer 1960
Complex ongeveer 1966
Complex ongeveer 1966
Complex 2016
Complex begin jaren '50
Complex ongeveer begin jaren '50
Complex ongeveer begin jaren '50
Complex ongeveer begin jaren '90
Complex ongeveer begin jaren '80
Complex ongeveer begin jaren '50
Eerste uitgave Perspectief (Personeelsblad) November 1973
Eerste uitgave Perspectief (Personeelsblad) November 1973
Eerste uitgave Perspectief (Personeelsblad) November 1973
Eerste uitgave Perspectief (Personeelsblad) November 1973
Eerste uitgave Perspectief (Personeelsblad) November 1973
Eerste uitgave Perspectief (Personeelsblad) November 1973
Eerste uitgave Perspectief (Personeelsblad) November 1973
Eerste uitgave Perspectief (Personeelsblad) November 1973
Eerste uitgave Perspectief (Personeelsblad) November 1973
Eerste uitgave Perspectief (Personeelsblad) November 1973
Eerste uitgave Perspectief (Personeelsblad) November 1973
Eerste uitgave Perspectief (Personeelsblad) November 1973